#3 Niall

Dla Jagody :* Wszystkiego naj <3
---------------------------------------------------

Nagle z zamyśleń wyrwał mnie dzwonek. Zaczęłam się pakować. Wszyscy już wyśli z sali, prócz mnie i Horan. Nauczycielka nie zauważyła nas i zamknęła klasę. Zostałam zamknięta w sali z chłopakiem w którym byłam zakochana a który był moim największym wrogiem. Podbiegłam do drzwi i zaczęłam w nie uderzać. Nikogo tam nie było, wszyscy już skończyli lekcje. Jak się nie pozabijamy będzie dobrze.

-Uspokój się!- powiedział nagle chłopak- Wszystko będzie dobrze.

Zignorowałam go i wyciągnęłam telefon z kieszeni żeby zadzwonić po pomoc. NIE MAM ZASIĘGU

-Masz telefon przy sobie?

-Pewnie, że tak.

-Daj mi go.

-Nie ma mowy!

-No daj chce zadzwonić po pomoc.

-No dobra. Masz i nie panikuj.

Wyciągną komórkę z kieszeni i mi ją podał. Chwyciłam telefon i spróbowałam go odblokować.

-On jest wyłączony.

-Wiem- Powiedział z drwiącym uśmiechem- Uspokój się wreście!

-Nie rozkazuj mi!

Ściągnęłam krzesło z ławki i postawiłam je na podłodze. Stanęłam na nim sprawdzając czy złapie zasięg wysiadając rękę do góry. Nagle straciłam równowagę i już myślałam, że upadnę na ziemie gdy poczułam jak Niall obejmuje nie pozwalając upaść. Wziął mnie na ręce i mocno przytulił do siebie. Zdezorientowana objęłam go za szyję wtulając się. Gdy już czułam się pewnie i bezpiecznie, poluzowałam uścisk. Horan nadal przytulał mnie mocno do siebie. Zaczęłam czuć się trochę niezręcznie.

-Dziękuje.- szepnęłam- Możesz mnie już puścić? – zapytałam trochę głośniej.

-Tak.- powiedział i postawił mnie.

Gdy tylko moje nogi dotknęły podłogi odsunęłam się lekko od chłopaka.

-Dlaczego to zrobiłeś?

-Jesteś dla mnie zbyt ważna. Nie mogłem pozwolić ci upaść.

Podeszłam do Niall’a i przytuliłam go mocno, całując w policzek dziękując mu raz jeszcze.

* 

Usiadłam na podłodze. Horan usiadł koło mnie. Oparłam głowę o niego i zamknęłam powieki. Byłam już zmęczona. Po chwili chłopak delikatnie objął mnie ramieniem.

-Spodziewałaś się tego?

- Czego?

-No, że będziemy tu tak razem spokojnie siedzieć.

-Nie. Myślałam, że się tu pozabijamy.

Oboje zaśmialiśmy się cicho. Niall wstał z podłogi i włączył muzykę z telefony. Podał mi rękę i pomógł mi wstać. Przytuliłam się do niego. Zaczęliśmy się delikatnie kołysać.

-Nie umiem tańczyć.- szepnęłam cicho.

-Nic nie szkodzi. Ja też.- powiedział uśmiechając się.

-Wiem.- Zaśmiałam się.

Spojrzałam na niego. Nasze oczy spotkały się. Miał je takie cudowne. Nagle pochylił się i delikatnie mnie pocałował. Odwzajemniłam pocałunek. Nagle usłyszeliśmy jak ktoś otwiera drzwi. Odsunęliśmy się szybko od siebie i spojrzeliśmy w tamtą stronę. Była to sprzątaczka. Uratowani. Ale mogła przyjść chwilę później. Wzięłam szybko swoją torbę i podeszłam do „wybawicielki”.

-Co Wy tu robicie?- spytała zaskoczona.

Po krótce wyjaśniłam jak zostaliśmy zamknięci w Sali przez nauczycielkę. Podziękowaliśmy za „uratowanie i szybko wyśliśmy z sali. Horan obioł mnie ramieniem przytulając do siebie. Pocałował mnie jeszcze raz i opuściliśmy budynek szkoły. Chłopak odprowadził mnie do domu. Stojąc przed mieszkaniem powiedziałam:

-Kocham Cię i to już od dawna.

-Ja ciebie też.

-To czemu zachowywaliśmy się jak najwięksi wrogowie?

-Bo oboje baliśmy się powiedzieć drugiej osobie co naprawdę czujemy bojąc się jej reakcji.

Pocałował mnie jeszcze raz na pożegnanie i poszedł do domu.

*

Następnego dnia wszyscy się nam dziwili jak jednego dnia z największych wrogów staliśmy się najszczęśliwszą parą pod słońcem. Jednak ludzie mówiący „Od nienawiści, do miłości.” maja rację. Kocham go i jestem z nim szczęśliwa ale niektóre nawyki po wrogości do siebie mam nadal zostały ale staramy się z tym walczyć.

OppS

---------------------------------------------

Jeszcze raz wszystkiego najlepszego kochana :*

No i standardowo:

Spełnienia marzeń,

Dużo dużo zdrowia (i żeby wszystko było dobrze z Ta twoją nogą :*)

Oczywiście spotkania 1D a szczególnie Horanka <3

 Dużo szczęścia a w szczególności w miłości :*

I jeszcze raz wszystkiego NAJLEPSZEGO!