Rozdział VII

Tam tarara Ram, Dominika wcześniej wróciła i Wamrozdział wstawiła ;P
Ajajaj, wzięłam dwie tabletki na ból głowy, więc dziwnie się zachowuję XD
Rozdział dedykuję Jagodzie.
Za to, że ciągle mnie wspierasz. Dziękuję, kocham Cię <3
---------

Rozdział VII

 Nie będę sobą, gdy nie spróbuję.

Raz kozie śmierć.

Ech, żeby życie było tak proste, jak powiedzenie tych kilku słów..

Moja przyjaźń z Niall'em się rozwijała. Choć już minął ten, jakże krótki, tydzień, Niall nadal uczęsczał na zajęcia. Hmm.. Nie było dnia, żebym z nim nie rozmawiała, bądź nie pisała. Nie spotykaliśmy się po szkole, ponieważ, zarówno ja, jak i on, mieliśmy pracę i przyjaciół. Przede mna kolejna podróż, tym razem do.. uwaga, uwaga! POLSKI! Tak... Lecę do Polski, po cholerę? Ugh, podobno jakaś reporterka chce ze mną zrobić wywiad. Ja mam tylko nadzieję, że ona umie po angielsku, bo mój Polski był na trójkę. Aczkolwiek umiem się nim posługiwać. Wracając do Niallera, to pierwszy raz umówiłam się z nim i naszymi przyjaciółmi, w kawiarni, w której się spotkaliśmy za pierwszym razem. O ile można zaliczyć gapienie się na siebie po kryjomu spotkaniem. Moi przyjaciele chcieli poznać chłopaka, o którym mówiłam (oprócz Aus'a, który już go zna). Alex był trochę sceptycznie nastwiony do spotkania, ale koniec końców wszystko się udało. Niestety Niall jeszcze nie wiedział, że niedługo wyjeżdżam w trochę dłuższą podróż. Między nami zaczęło rodzić się uczucie, którego się obawiałam. Iskierka nadziei, której nie chciałam.

*

Gdy wróciłam do domu, jeszcze raz wszystko przemyślałam. Nadal nie powiedziałam blondynowi, o moim krótkim wyjeździe, któy jest już w sobotę. Co mam do ukrycia? Jest czwartek, ja jestem już spakowana, wiedzą wszyscy, oprócz Niall'a i chłopaków. Powinien wiedzieć. Powinien. Ja nie powinnam go okłamywać. Między naszą dwójką rodzi się zakazane uczucie. Ja już się boję. Zawsze jest jakaś przyczyna i jakiś skutek.

Przyczyna: Zakochuję się.

Skutek: Jak zwykle wpadam w tarapaty.

Zrezygnowana westchnęłam i sięgnęłam po czystą kartkę i długopis. Wzięłam ksiązkę, jako twardą podstawkę i zaczęłam przelewać swoje myśli na papier.

Oczy, jak ocean niebieskie.

Od chłopaka z Irlandii, takie ciekawskie,

Raz zmęczone,

Następnie wielce wesołe.

I wesołe iskierki nadziei, w nich tańczące.

A ja widzę w nich ogień,

Ognia jasny płomień.

Przez patrzenie w te oczy, widzę fragment jego duszy,

Duszy, skrywającej tajemnicę.

W tak chłopięcej twarzy,

Tyle piękna, tyle prawdy.

Tyle cierpienia.

Następnego dnia w kawiarni powiedziałam mu o wyjeżdźie. Zasmucił się, lecz po chwili powiedział, że jak tylko wrócę, to idę z nim do kina. Zgodziłam się, śmiejąc się wniebogłosy. Dobrze przyjął tą informację. Mogę odetchnąć z ulgą. Tylko dlaczego się tym tak przejmowałam?

*

Po wyjściu z kawiarni ja, Austin, Alex oraz chłopaki z Łan Dyreszyn, czy jakoś tak, udaliśmy się do ich studia. Tam mieliśmy poznać resztę ich zespołu. Przeżyłam niemały szok, wchodząc do pomieszczenia, gdzie stała perkusja. Gdy tylko zobaczyłam chłopaka o blond włosach, puściłam dłoń Austin'a i pobiegłam do Josh'a, by go wyściskać.

-JOSH!

-Vic! Co ty tu robisz?!- zapytał, obracając nas wokół własnej osi.

-Argh, chodzę z Niall'em na zajęcie.

-Och.

Uśmiechnęłam się, kiedy mnie odstawił.

-Kochanie, tak za Tobą tęskniłem.- szepnął ledwo słyszalnie i musnął moje usta.

--------

W następnym rozdziale się trochę wydarzy, jest dłuższy niz poprzednie xdd

I jak Wam sie podoba nowy, huh? jak to cholerstwo nazwać?- obrazek?, do opowiadania? ;)

P.S. Przyjrzyjcie się.!