Rozdział XII

Ostrzegam, krótki :c
Dla mojego skarba- Jagody. Za każdy komentarz i żebybyś wyzdrowiała c:

-----

Rozdział XII

Co to wszystko ma do cholery znaczyć? Czemu mnie uprowadził? I gdzie on do cholery jasnej jest?! Liny wżynały się w moje nadgarstki, byłam spragniona i zmęczona. Tęskniłam za Niall'em.

Gdzie on był do cholery?! A no tak. Nie wiedział, że zostałam porwana. Poczułam wibracje w tylnej kieszeni spodni i zdałam sobie sprawę, że Justin nie zabrał mi telefonu.

Rozejrzałam się po pomieszczeniu, ale, że nigdzie nie dostrzegłam żywej duszy, spróbowałam sięgnąć komórki.

Niall dzwonił. Nie mogłam odebrać, więc odrzuciłam i na tyle, na ile się dało z związanymi dłońmi wystukałam na klawiaturze krótkie „HELP!” .

Wyłączyłam telefon. Nie mogłam ryzykować. Schowałam go do kieszeni, chociaż sznury strasznie wbijały mi się w dłonie.

Nagle drzwi do hali otworzyły się i usłyszałam stukot szpilek. Było ciemno, więc nie mogłam dostrzec osoby, która idzie. Jednak, gdy zatrzymały się przede mną dwie sylwetki, moje serce zabiło mocniej. Demi i Josh. Co oni tu do cholery robią?!

*

-Co jest, Vic? Nadal nie żałujesz, że od nas odeszłaś?

-Nigdy nie będę tego żałować. Zostawienie waszej dwójki było najmądrzejszą decyzją w moim życiu.

-Pożałujesz tych słów- syknęła brunetka podchodząc do mnie z scyzorykiem. Cokolwiek chciała mi zrobić, ujdzie jej to. Jeśli chciała mnie nastraszyć, poszło jej w 100 % idealnie.

Otwarła nóż w narzędziu i przyłożyła mi go do twarzy. Przycisnęła i zjechała w dół. Syknęłam. Dostrzegłam stróżke krwi, spływającą wzdłuż twarzy.

-Zaraz ta Twoja śliczna buźka nie będzie taka śliczna.- uśmiechnęła się z jadem.

Do pomieszczenia wszedł Justin. Był sam. Byliśmy tylko ja i on.

-Co ja Wam zrobiłam?

-Odeszłaś, skarbie. Od nas się nie odchodzi.

-Justin..Dlaczego mnie porwaliście?

-Żeby zdobyć Twojego gwiazdora. Szybko się pocieszyłaś po mnie, co?!

-To Ty mnie zostawiłeś! Przepłakałam przez Ciebie w cholerę dużo nocy!

Krzyczenie po chłopaku nie było najmądrzejszym pomysłem, bo po chwili poczułam, jak jego ręka zderza się z moim policzkiem.

-Nigdy więcej na mnie wrzeszcz!-warknął i wyszedł

Załkałam, zdając sobie sprawę, w co się wpakowałam.

Po raz pierwszy od początku związku pożałowałam, że Niall się we mnie zakochał. Przeze mnie grozi mu niebezpieczeństwo.

Pożałowałam, że w ogóle wyszłam dzisiaj z domu. Gdybym przemyślała to, co usłyszałam, zrozumiałabym. Harry by tego nie powiedział. Nie sam. Harry był moim przyjacielem, zarówno jak i Niall'a więc nie mógłby nam tego powiedzieć. Simon go zmusił, bo prawda jest taka, że zagrażam karierze Niall'a. On już prawie w ogóle nie chodzi na próby, bo spędza mnóstwo czasu ze mną. Jednak ja mam swoją pracę.

Co mi strzeliło do głowy, żeby wyjść, nie zauważona przez Alex'a?

Miał mnie chronić, a ja sobie wyszłam bez niego. Jestem lekkomyślna i nawina.

Jestem głupia. Chyba upadłam na głowę, myśląc, że oni mnie wypuszczą żywą.

Do sali wszedł ponownie Justin. I tym razem był sam. W jednej ręce miał nóż, a w drugiej jakąś opaskę. Podszedł do mnie i zawiązał mi ją na oczach.

-Jeden ruch skarbie, a poderżnę Ci gardło- syknął.

Przełknęłam ślinę.

-Czego chcesz?- spytałam niezbyt mądrze.

-Ciebie, kwiatuszku- szepnął i powoli odsunął ramiączko mojej bluzki. Miałam przesrane.

//L.

----

Krótko, ale nie mam weny :c