Rozdział III

Um.. Z okazji tego,  że mi się ferie skończyły (-.-) i tego, że najprawdopodobniej zaliczyłam kartkowkę z fizy (uff), wstawiam rozdział. Zadowoleni? Mam nadzieję, męczyłam się nad nim do 23 wczoraj.
Enjoy ;*
---------------------

Rozdział III

 Padłam zmęczona na łóżko. W sobotę mamy te pieprzone przyjęcie, więc muszę iść.

-I jak? Kupiłaś jakąś kieckę?

Mruknęłam coś w odpowiedzi i zamknęłam oczy.

Spaaaaaaaaaaać!

Alan zaśmiał się i opuścił moją sypialnię. Dziękuję!

*

Dni do soboty minęły bardzo szybko. Za szybko. Niezadowolona wstałam, by się przygotować. Przyjęcie zaczynało się o siedemnastej, jest czternasta, a ja nadal w dresach. Oczywiście musiałam siedzieć na fejsiku. Hahah, cała ja. Poszłam do łazienki i wzięłam długą, gorącą kąpiel. Miałam nadzieję, że mnie odpręży i nie myliłam się. Jednak nim się obejrzałam było wpół do czwartej, a woda już zimna. Westchnęłam, wychodząc z wanny i omało się nie zabiłam. Cała ja. Niezdarna. Wytarłam dokładnie swoje ciało, a włosy rozupuściłam swobodnie na ramionach. Jakim cudem siedziałam w wannie półtory godziny?! Lekki zdziw. Wysuszyłam mokre kosmyki, nałożyłam delikatny makijaż i poszłam do pokoju. Wyjęłam z szafy sukienkę. Była w odcieniu słabego różu, sięgająca ziemi. Nie miała rękawów. Do tego miałam śliczne szpilki w tym samym kolorze i srebrne dodatki. Westchnęłam, wciągając na siebie cienki materiał. Przejrzałam się w lustrze i stwierdziłam, że wyglądam całkiem ładnie. Zaśmiałam się, zgarniając z łóżka telefon i torebkę i chwyciłam marynarkę. W tym samym momencie rozległ się dzwonek do drzwi. Upinając jeszcze włosy w niesforny kok, pasujący do kreacji, zeszłam na dół. Miałam nieco ograniczone ruchy, ale mniejsza. W drzwiach stał Alex, ubrany jak zwykle na czarno. Nadal nie przypominał ochroniarza, ale co tam. Uśmiechnął się, gdy mnie zobaczył, a ja podchodząc złapałam go pod ramię i ucałowałam policzek na powitanie.

-Ślicznie wyglądasz.

Rumieńce wpłynęły na moje policzki. Jak zwykle. To moja reakcja na komplementy. Zawołałam, że wychodzę i będę późno, po czym wyszłam wraz z Alex'em z domu.

*

-Szampana?

Usłyszałam pytanie, zadane prze jednego z kelnerów. Wzięłam z tacy kieliszek i uprzejmie podziękowałam. Rozejrzałam się po pomieszczeniu, napotykając czekoladowe tęczówki, wpatrujące się we mnie, jak w obrazek. Po chwili Alex zmaterializował się przy mnie, uśmiechając zadziornie.

-Gdzie tak zniknęłaś?

-Cóż.. Maggie kazała mi poznać jakiś „ważnych” ludzi. Jednak po chwili się urwałam, stwierdzając, że jeśli pobędę tam jeszcze chociać minutę, umrę z nudów.

-Aż tak źle? -spytał z śmiechem.

Szturchnęłam go w ramię, również się śmiejąc. Był bardzo dobrym przyjacielem. Lepszego znaleźć nie mogłam.

*

-Co tu robisz?- spytałam zdziwiona, widząc Alex'a w drzwiach.

-Też się cieszę, że Cię widzę.

Westchnęłam i zaprosiłam go do środka, całując w policzek. Dałam mu soku i zaprowadziłam do mojej sypialni.

-Nie odpowiedziałeś na pytania.

-Jestem Twoim ochroniarzem. Słyszałem, że idziesz z znajomymi na miasto..

-Oh.

-Tak.. No będziecie mieli wszyscy obronę.

-Dasz radę przypilnować szóstkę nienormalnych nastolatków?

-Bardziej nienormalnych od Ciebie?

-EJ!

Zaśmiał się, gdy zaskoczony oberwał poduszką. Pokazałam mu język i zgarniając z łóżka ubrania, poszłam do łazienki się ubrać. Zrobiłam delikatne kreski, usta przejechałam pomadką, a włosy pozostawiłam rozpuszczone. Wciągnęłam na siebie krótką spódniczkę, w kolorze turkusu i biały top na ramiączkach. Do tego narzuciłam kurtkę z rękawami do łokci, w kolorze spódnicy, a na nogi wsunęłam białe koturny. Na włosy założyłam opaskę i wyszłam z łazienki. Wzięłam torebkę w kolorze butów i wrzuciłam do niej telefon z słuchawkami, błyszczyk i portfel. Do osobnej kieszeni wrzuciłam klucze z mieszkania i- w razie czego- z samochodu. Wzięłam okulary przeciwsłoneczne i odwróciłam się do Alex'a.

-Idziemy?

Chłopak, podniósł się z łóżka, a gdy przechodził obok mnie, powiedział, że ślicznie wyglądam, przez co moje policzki oblał szkarłat. Opuściliśmy moje mieszkanie, kierując się do mojej ulubionej kawiarni. Otworzył przede mną drzwi, a gdy tylko weszliśmy poczułam pytające spojrzenia przyjaciół na nas. Mężczyzna chciał usiąść stolik obok, ale przymusowo zaciągnęłam go do nas.

-Poznajcie Alex'a. Mojego ochroniarza i przyjaciela.

-Hejo!- krzyknęła Meredith, na co zgromiłam ją wzrokiem.

-Um, hej.

-Alex, nie gadaj, że się wstydzisz.

-Nie.- burknął, a ja dałam mu całusa w policzek.

-Będzie dobrze. To jest Meredith, Audrey, Austin, Chris i David. Czyli inaczej mówiąc: Piątka pozostałych idiotów, których masz dzisiaj ochraniać- wyszczerzyłam ząbki.

-Tooooooooori!

-Przepraszam, pzepraszam- mruknęłam i przywitałam się z przyjaciółmi. Alex po kilkunastu minutach zaczął czuć się przy nas swobodnie. Jakbyśmy się wszyscy z nim znali od lat.

Larry4ever

-----------------------

Szczerze, myślałam, że jest dłuższy. Trudno. Jutro może znowu wstawię rozdzialik. Jeśli macie jakieś pytania do mnie (odnośnie opowiadania), lub bohaterów, zapraszam na ask'a (ask.fm/LetMeDieYoungOrLiveForever

) lub, jak kto woli w komentarzu :)