Epilog

Epilog

-Skalpel!- krzyknęła dziewczyna do pielęgniarki. Otrzymując odpowiednie narzędzie, zrobiła nacięcie w brzuchu ciężarnej.-Szybko! Brak dopływu krwi!

Po sali rozległ się płacz dziecka.

-On nie oddycha!- krzyknęła brunetka, zabierając chłopca. Był cały siny i się dusił. Nie ma szans na przeżycie.- To jest cud- szepnęła, widząc, że chłopczyk otwiera oczka i łapie oddech. Gdy kolory powróciły, twarz lekarki rozjaśniała w uśmiechu.- Masz cudownego synka- szepnęła do kobiety leżącej na stole.

-Dziękuję- sapnęła Perrie, uśmiechając się do dziewczyny. Victoria czule pogłaskała ją po głowie.

-Nie masz za co. Jesteś zmęczona, zaraz Ci przyniesiemy dziecko. Jak go nazwiesz?

-Javadd

Uśmiechnęły się.

*

Do domu wszedł Niall, od progu wesoło podśpiewując. Właśnie skończyli pracę nad nową płytą, a do trasy mieli miesiąc czasu. Ten właśnie miesiąc chciał spędzić ze swoją ukochaną.

-Odbierałaś poród Pezz?

-Tak. Urodziła ślicznego chłopca. Chociaż najpierw nie oddychał, jest zdrowy. Masz aż dziesięć punktów.

-Wow. Nasze maleństwo też tyle będzie miało- szepnął chłopak, całując brzuch dziewczyny.

-Nasze maleństwo, jeszcze nie jest maleństwem, kochanie. To dopiero początek drugiego miesiąca.

-Wiem. Nie mogę się doczekać, aż na świat przyjdzie mały Horanek.- uśmiechnęła się. Nachyliła się i czule musnęła usta swojego chłopaka.

Szli parkiem, razem z przyjaciółmi i ich dziećmi.

Była cała ekipa. Louis z Eleanor i swoimi dziećmi Vickie i Alan'em, Zayn z Perrie i swoim synem Javadd'em, Liam z Danielle i swoją córką Meredith i Harry.

-Został tydzień- szepnął Mulat, ramieniem obejmując żonę

-Tylko tydzień.. Damy radę. Pamiętajcie, że trasa trwa tylko pół roku. A potem przerwa.- powiedział Payne.

Dziewczyna westchnęła.

-Co jest skarbie?

-Jak wrócicie, będę w ósmym miesiącu, Niall. Ile macie przerwy?

-Dwa miesiące.

Odetchnęła trochę z ulgą. Horan przyciągnął ją do siebie, przytulając.

-Chyba nie sądzisz, że nie byłbym przy narodzinach mojego dziecka?

Zaśmiali się. Wszystko było jak dawniej.

Chociaż Justin był już od pół roku na wolności, Victoria była radosna. Zdarzenia z przeszłości już zniknęły. Dziewczyna potrafi znowu się cieszyć życiem. I chociaż porwanie i poznanie ojca odcisnęło na niej kiedyś ogromne piętno, dzisiaj już prawie zapomniała. Ma przyjaciół i rodzinę. I niczego jej więcej do szczęścia nie potrzeba. A Niall James Horan jest jej definicją.

-O czym myślisz? -szepnął chłopak, na ucho żony. Ta się uśmiechnęła i odwróciła przodem do niego.

-O tym, że to Ty jesteś moją definicją szczęścia- powiedziała, a wokół nich dało się słyszeć głośne „ooo”. Oni są szczęśliwi. Oboje są swoimi definicjami prawdziwego szczęścia.

~~

-Powiedz mama..

-Ma-ma

W oczach kobiety stanęły łzy. Łzy szczęścia. A jej syn i jej mąż są definicjami szczęścia. Prawdziwego szczęścia.

A te dwie łzy wypłynęły spod jej powiek. I były to łzy szczęścia. Prawdziwego.

- - - - - - - - - - - - - - - - -

I tak oto macie epilog.

Tori została lekarzem, Niall dalej śpiewa, Louis z El są po ślubie, mają dziecko, tak samo Zayn z Perrie i Liam z Danielle. Harry, to.. cóż.. Harry to Harry XD

Jak wrażenie po opowiadaniu? Podobało Wam się?
Jak wrażenia po rozdziale XIV? :)) Był tylko jeden komentarz, nie wiem czemu, ale ok... NO nic..

To opowiadanie było.. Nie wiem, jak to opisać.. Jakby sklejeniem całych moich emocji. 
Dziękuję za każdy komentarz, osobom, które mnie wspierały i cóż... do zobaczenia w czerwcu :>
(15.06)