NIEEEEEEEEEEEESPODZIANKA!

Hejo! Mam dla Was niespodziankę. Ponieważ mam dobry nastrój po powrocie z kina (TEN FILM BYŁ TAKI AHSHDKJFKF *.*) postanowiłam wstawić Wam....
*werble*
....ROZDZIAŁ!
Cieszycie się?
Co to za pytanie?! Pewnie, że się cieszycie!
Rozdział ponownie dedykowany jest Biance ( po prostu dziękuję, że jesteś <3) i Kacprowi, bo w końcu obiecałam ;) [TAKŻE DZIĘKUJĘ, ŻE JESTEŚ]
Notatka pod spodem :)
------------------------------

Chapter nine

„WHAT?!”

Louis wrócił z randki ze swoją „dziewczyną” dopiero po godzinie trzeciej w nocy. Całkiem nieświadomie pomógł mi podjąć bardzo trudną decyzję. Chciałem pobyć sam, nie wiedząc nawet kiedy wróci. Drzwi były zamknięte na klucz, a ja leżałem po lewej stronie łóżka. Lou uwielbiał spać po prawej, a ja po prostu nie mogłem mu odmówić. Z czasem się więc do tego przyzwyczaiłem.

Usłyszałem huk, a moje powieki powędrowały w górę. Co on do cholery wyprawia?!

Powinienem wyjść z nim pogadać. Tak też zrobiłem.

Stał na korytarzu, trzymając w dłoni bluzę. Myślałem, że mi oczy wyjdą z orbit, gdy zobaczyłem jego stan;był pijany. Miał rozerwaną koszulę, na policzku widniała szminka, a odkrytą klatkę piersiową zdobiły liczne malinki. Jego zapach tylko dopełniał to wszystko. Stan jego ciała i umysłu mówił sam za siebie. Gnojek. W moich oczach stanęły łzy, a Louis, jak na zawołanie podniósł głowę. Chciał podejść i coś powiedzieć, ale szybko odwróciłem się na pięcie, zatrzaskując w sypialni. Nie wyszedłem z niej do rana.

*

Wybaczyłem mu. No bo go w końcu kocham, tak?

*

Potem znowu było dobrze. Ale tylko przez chwilę. No może trochę dłuższą chwilę. Przez dwa miesiące nam się z Louisem układało. Było dobrze, świetnie, cudownie.

Nawet Simon się nie wtrącał, a panowie z Modestu opuścili na jakiś czas miasto. Mogliśmy się zachowywać z Lou swobodnie, oprócz koncertów. Tam zawsze musieliśmy się pilnować. Ale i tak często się zapominaliśmy.

Więc minęły dwa miesiące.

Fani zaczęli coraz więcej dostrzegać.

A my z Louisem znowu się od siebie oddalać. Ale było dobrze. Może nie wspaniale, ale dobrze. Mieliśmy bogate życie uczuciowe, w łóżku też nie było najgorzej. O ile w ogóle były jakieś sprawy łóżkowe. Często byliśmy tak zmęczeni, że po prostu kładliśmy się spać, nawet się nie przytulając. Zaś rano znowu musieliśmy prędko wstawać. I tak w kółko.

Potem znowu przez kilka dni było dobrze.

Do dzisiaj. Bo potem się pokłóciliśmy.

Gdy następnego dnia przyszła do nas Eleanor i od progu powiedziała do Louisa „Musimy porozmawiać”, wiedziałem, że coś nie gra. Dlatego, gdy tylko zniknęli za drzwiami naszej sypialni, poszedłem za nimi i przysłuchiwałem się ich rozmowie.

-Co się dzieje, El?

-Louis, ja..Boże, jakie to trudne.

-Co się stało? Powiedz, w końcu po to tu przyszłaś, tak?

-Znienawidzisz mnie za to.

-Nie znienawidzę, obiecuję. Mów.

-Louis, ja...-usłyszałem szloch i zajrzałem przez dziurkę od klucza. Louis przygarnął ją do uścicku.-Jestem w ciąży.-usłyszałem w końcu i otworzyłem szeroko oczy. Co?!

-Co?! Jak to?!

-No normalnie, Louis.. Ale ja..Ja się w Tobie zakochałam. Ja.. Ja.. „Nie zdawałam sobie sprawy, że można o kogoś chcieć tak walczyć, dopóki nie poznałam Ciebie.”-Miałem ochotę stamtąd ucieć, ale chciałem usłyszeć resztę rozmowy.

-Eleanor, po pierwsze, ja mam Harry'ego. Po drugie, to nie może być moje dziecko!

-A niby czyje?! Przecież wiesz, co się stało!

-Który to miesiąc?

-Drugi.

-Od kiedy o tym wiesz?

-Od początku.

-Dlaczego mi nie powiedziałaś?!

-Bo byłeś tak zapatrzony w Harry'ego, że nie chciałam tego niszczyć! Poza tym nie byłam pewna. Wczoraj byłam u ginekologa. Jestem pewna, że to Ty jesteś ojcem, Louis.

-Niemożliwe.-Louis usiadł na łóżku i schował twarz w dłoniach.-Co ja mu powiem?!

-Prawdę. Louis, powiedz mu prawdę.

-I co? Podejdę i powiem: „Harry, słuchaj... Na początku mojego udawanego związku z El, przespałem się z nią po pijaku i teraz będziemy mieli dziecko. Ale nie martw się, wciąż Cię kocham i możemy być razem.”? Jak myślisz, jak zareaguje? Znienawidzi mnie za to.

-Wychowajcie to dziecko razem.

-Eleanor! Do cholery, ja nie mam czasu na dziecko! Mam karierę i Hazzę. My.. Jesteśmy na najtrudniejszym etapie związku, a ty mi wyskakujesz, że jesteś w ciąży?!

-Przepraszam.

-To ja przepraszam. Siedzimy w tym oboje.

Ze łzami w oczach odsunąłem się spod drzwi. On mnie zdradził. Naprawdę mnie zdradził. I będzie miał dziecko.

Osunąłem się po ścianie i zacząłem płakać. To jest niemożliwe. Dlaczego nas to spotyka?!

Boże, co myśmy Ci zrobili?!

Schowałem twarz w dłoniach. To był koniec. Koniec wszystkiego.

/Hi!

---------------------------

Dominika jest dzisiaj w dobrym nastroju, więc wstawia Wam rozdział :)

Kto się cieszy w komentarzu (y).

A teraz tak.

Ze względu na luźny tydzień, postanowiłam porozmawiać z Olą.

I doszłam do wniosku, że narazie możemy wstawiać :)

Następny rozdział pojawi się [może] we wtorek.

Ale tylko pod warunkiem, że będzie tutaj 5 komentarzy.

Wiem, wiem. Wykorzystuję.
Ale to tylko tak jednorazowo.

Boże, jak ja Was kocham!!!!!!
Oh, czy ktoś już zaglądał do zakładki " You Are Everything To Me- Larry FF"?

Ah.. wiecie, że POLSKA WYRAŁA 2-0?!

SZOK!

No cóż, to koniec ogłoszeń duszpasterskich. Do przeczytania [może] we wtorek.

Byeeeeeee! ;**